Waarom je je verloren kunt voelen in het moederschap (en waarom dat niet jouw schuld is)

Heb je ook gemerkt dat de verhalen die je kent over moederschap geen ruimte laten voor wat jij echt beleeft?

Na de geboorte van mijn tweeling ervaarde ik niet alleen liefde, maar ook een vervreemding die ik moeilijk onder woorden kon brengen. Mijn levenslust leek verdampt. De uitputting sneed door mijn dagen als een mes. En de beelden die ik vond in de buitenwereld – opgewekt, simplistisch, eenduidig – weerspiegelden niet wat ik meemaakte.

In de wereld om me heen vond ik nauwelijks taal voor wat ik doormaakte. De representatie van moederschap in onze cultuur is vaak gladgestreken: een reeks romantische beelden, doorspekt met clichés over oerkracht en onvoorwaardelijke liefde.

Maar waar zijn de verhalen over de tegenstrijdige emoties die je als moeder kunt ervaren? Over het rauwe zoeken naar jezelf, over verlies van identiteit en de existentiële eenzaamheid die daarmee gepaard gaat? Het leek alsof er alleen ruimte was voor één versie van moederschap – eentje die niets zegt over wat het werkelijk vraagt, noch over welke aspecten van jezelf je onderweg kwijtraakt.

Wat mij misschien nog het meest overviel, was hoe eenzaam het voelde. Niet alleen door de fysieke zorg, maar ook door het ontbreken van taal. Er waren geen woorden voor de breuklijn waarin ik middenin zat. Geen ritueel dat ruimte maakte voor wie ik aan het worden was. Geen gemeenschap die zei: wat je doormaakt is deel van jouw transitie. Het heeft een naam: Moederteit. Ook dit hoort erbij en het gaat voorbij.

Het ontbreken van deze kennis zorgde ervoor dat ik de moeilijkheden in mijn transitie naar het moederschap als een persoonlijk falen ervaarde. Pas toen ik mijn ervaringen begon te delen, merkte ik dat ik niet de enige was. Dat deze verwarring, rouw en verscheurdheid geen uitzondering waren, maar een verzwegen hoofdstuk in het verhaal van moederschap.

Misschien herken jij dat ook.

Dat je zoekt naar een plek waar niet alles om praktisch advies draait, maar waar het moederschap als levensveranderende transitie erkend wordt. Waar je gewoon mag zijn in de gelaagdheid van je ervaring. Een plaats waar jouw verhaal niet te veel is, maar precies genoeg om gehoord te worden.

Die plaats bestaat.

Bij Buikpraat geven we samen betekenis aan wat het voor jou betekent om moeder te worden – en tegelijk vrouw, vriendin, partner te blijven.

Herken je je in dit verhaal? Laat het me weten in de reacties of stuur me een mailtje – ik lees mee.